بایگانی

هنوز لبخندت جاری زندگی‌ست
_______________________

بمان، پیش چشم دلم بمان...

زند گی جای دیگریست......

_____________________________

تو از کدام جهت می‌وزی

که وقتِ آمدن‌اَت

هیچ ساعتی به‌وقتْ زنگ نمی‌زند؟!

بهار یعنی

از پشتِ پنجره صدای گنجشک بیاید

صدای گل‌فروش‌های دوره‌گرد

صدای موسیقی، رقص، آواز...

بهار یعنی

همه‌ی این‌ها بیایند وُ

تو نیایی!

_________________

گمان مبر

از یاد بردم ات

چراغکی روشن کرده ام

برای شب های بی من ات

یادها مرور می شوند

برای شب های بودن ات

حسرت بوئیدن ات افسوسی دریغ ناپذیر

سنگی سرد

آه از من و نیامدن های همیشگی ات

_________________

قلبم را

زخمی عمیق زجه می کشد  

_______________

اینها پیام من هستند

برای دلواپسی های فردای بی تو بودن

_________________________

______________________

سرازیر شده ام دیگر ، قدمهای کشدار و خسته  ، میانسالی ام را

        بر سنگفرشها نقش می زند

        حسی در وجودم موج می زند مثل تولدی دیگر  در خویش  ، کسی درونم

        نجوا می کند مرا بر خویش ، رج میزند تار و پودم  به آغازی دیگر

        اغازی که خاتمه اش نزدیک است

        چه مطیع و سربراه همراهش شده ام

        با آنکه می دانم  ... !

________________________

____________________________

حال غریبی دارم

دلم برای آفتاب تنگ شده

برای خانه مان

برای یک فنجان چای رفاقت 

برای آغوش مادرم

برای  فرصت هایی که از دست دادم

و تمام دریغ ها

دلم بی مقیاس

هوایت را کرده 

یک سال گذشت

اما خوب میدانی

که نگذشت     !

لحظه ها یم ساکت و صامت

در قاب عکس ات ایستاده اند

آمدم همان خانه

کنج اتاق چمبره زدم

منتظرت بودم تا بیایی

صدایم کنی

اما هیچکس نیامد

                    نیامد  ...

______________________________

غافل نشدم

باور کن

روزها و شب ها را

ماههاست که می شمارم

تا شاید مثل آن روزها که چشم می گذاشتم

ترا پیدا کنم

اما هر چه می گردم نیستی

دیگر ترا ندارم

تو آنجا

در خاک تبدار جنوب خفته ای

من اینجا

خطه ی سرد و بی عاطفه

انتظار می کشم

شاید به خوابم بیایی 

دلم برایت تنگ شده

آب و آیینه

موهای سپید

چشم های ماسیده بر در 

عصایم

گواه است

________________

باز من و اندوه نبودنت

 آن خانه بی تو

حکایت متروکه عشق شده

نفسم بی تو سنگین

دلم می خواهد

دست تمام مادرهای شهر را ببوسم 

و همه را به آغوش بکشم

شاید دوباره

بوی ترا  استنشاق کنم

دلم می خواهد دوباره صدایت کنم

مامان  !

و تو پاسخم دهی جون مامان  !

پس کجایی  ؟

نه نیستی

همه وجودم  را از دست داده ام

دلم آتش گرفته بی تو 

________________

_____________________________

چادر زده ام

  در باد

خاطره پرواز می دهم

 به بام چشمان ات

 و تو بر پلک هایت

 سیم خاردار کشیده ای

 تا هیچ کبوتری مرور نشود   !

____________________

_______________

حرفی بزن  !!!

  کلامی آشناتر

  چشم من راه گرفته به لب هایت  ...

  من غریبانه

  به غربت خویش زنجیرم

  کلام تو

  رمز عبور من از پس دیوارها

  آینه شب

  از دوری اختران بی تصویرست

  لحن این مردم برایم غریبست

  حرفی بزن  ... !!!

___________________

شکایتی نیست ؛

اما این روزها وقتی بر می خیزم دست بر زانو می زنم

نفسی عمیق می کشم هنوز ریه هایم سهمی از قلمرو زندگی را استنشاق می کند

راهی کوچه ی قدیمی مان می شوم ، آرام و شمرده قدم بر می دارم

مبادا سرسر کفشهایم سنگفرش خیابان را کشدار کند 

شکایتی نیست ؛

اما استقامتم را دیگر نای و مجال محک نیست با آنکه می دانم

کاج ها نخواهند گریست  !

             فقط به گمانم

                            خسته ام  ...

____________________--

دست هایت معجزه می کنند

________________

                                              رَِبـَّنا اَفــرِغ عـَلـَینــا صـَبرا

                                              وَ استـَعیـنوا بِـالـصَبر ِ وَ الصَلــوة

                                              وَ تـَواصـَوا بـِالحقِ وَ تَـواصـَوا بـِالصـَبـر

                                              اِنَّ اللّه مـَعَ الصـابِرین

کوچکی آسمانم راهی به فردا نمی شناخت

وگرنه آمدن را از دوردست های تو می گریستم

خوب می شوم

این دوستت دارم دوباره می خواهد

چشم هایم که زل زده اند

به چندشنبه های بی تو

__________________

قصد جان می کند این عید و بهارم بی تو

________________________________

کبوترانه در این عصرِ  بی پر و بالی

 دلم به یادِ شما عاشقانه می گیرد

هوایِ با تو پریدن نشسته در بالم

 سراغ ِ همسفری بی بهانه می گیرد

 مرا ببر، ببر  ای عشق از شب کوچه

 به شهرِ هشتم آئینه، در تب توفان

 مرا ببر به تماشای  ناگهان - چشمه

 به پای بوسی سنگ ها پس از باران

 رسیده ایم من و  شب ،  سلام  ای خورشید

 که با تبسمِ تو ماهِ  رهروان روشن

 دلم همیشه به یادت  بلند پرواز است

 که با اشاره ی تو راهِ آسمان روشن

 سلام بر تو که انگشتِ تو نسیمِ صبا ست

 چه سرخوشانه گره می گشایی از دردم

 دلم پرنده و دستِ تو آشیانه ی مهر

 از این رهاییِ یکدست برنمی گردم

 ز ما  نگاه مگردان که ذره ایم آقا

 تو  آفتابِ  بلندی و سایه ها بسیار

 در این کناره که باشیم ذره ، خورشید است

 در این کرانه که باشیم سنگ ها ، دلدار 

 حدیث  سلسله العشق را روایت کن

 تبارنامه ی نام  پیمبران این جاست

 از ازدحامِ پریشان ِ بی پناهی ها

 سفر کنیم که آرامشِ جهان این جاست

 من از زیارتِ یک صبحِ تازه می آیم

 دلم زلال و شبم مثل صبحِ خنده گشاست

 قرارگاهِ دلِ  بیقرار ِ خسته دلان

 رواق  ِروضه ی  تو خانه ی امید و رضاست

 قسم به حرمت  همصحبتی خداوندا

 مرا به غربت این خاک آشناتر کن

 در این زمانه که پروازها زمین گیر است

 مرا دچار قفس کن،  مرا رهاتر کن

_______________________________________________________

ذهنم فلج می شـــــود… وقتی می خوانمت و تو حتی نمیگویی جـــــــــانم

______________________

این حال و عالمی که تو داری، برای من
دار و ندار و جان و دل من برای تو ..